(c) Thinkstock
“Door rekening te houden met de eigenheden van de nationale arbeidsmarkten, kan je sociale dumping doeltreffender aanpakken”, stelt Stevens. Daarom moeten de EU-lidstaten zelf een opdeling kunnen maken tussen risicosectoren, waarin de kans op misbruik groot is, en niet-risicosectoren. En terwijl je in die eerste de maximale detacheringsduur moet kunnen inperken, hoef je in die laatste zelfs geen maximumduur op te leggen. “Het vrije verkeer van diensten is voor een open economie als Vlaanderen op vele vlakken een enorme economische meerwaarde. Het is niet de bedoeling dat we dat onnodig inperken”, benadrukt Stevens.
Uitkeringstoerisme aan banden leggen
Daarnaast pleit de N-VA ervoor om het Europese welvaartstoerisme aan banden te leggen: “Socialezekerheidstoerisme ondermijnt het draagvlak voor de Europese Unie. Dat is met het brexitreferendum nog maar eens gebleken. Daarom hebben we nood aan een apart sociaal statuut voor EU-nieuwkomers. Zij moeten eerst voldoende bijdragen aan onze sociale zekerheid, voor ze ervan kunnen genieten”, verklaart Stevens. “Bovendien betreuren we dat Europa de export van de kinderbijslag nog steeds niet wil inperken. Nochtans zou dat aan alle lidstaten de mogelijkheid schenken om de uitkeringen te koppelen aan de levensstandaard van de lidstaat waar het kind verblijft. Het leven in Europa is immers niet overal even duur.”
Meldingsplicht hervormen
Op federaal niveau stelt de N-VA een hervorming voor van Limosa, het informatiesysteem over het aantal buitenlandse gedetacheerde werknemers en zelfstandigen dat in België werkt. “Sinds de hervorming van de Limosa-meldingsplicht is dat controlemechanisme niet meer dan een lege doos. Daarom willen we het hervormen naar het model van de slimme Dimona/DmfA-aangifte”, legt Raskin uit. “Die verplichte aangifte voor Belgische werknemers is de laatste jaren zelf geëvolueerd naar een soort tijdsregistratiesysteem. Ook de Limosa-melding zou zo’n evolutie moeten doormaken, zodat aan buitenlandse werknemers dezelfde eisen worden gesteld als aan hun Belgische collega’s.”
Sociale zekerheid competitiever maken
Een belangrijke oorzaak van de uitgebreide detachering bij ons zijn ten slotte ook de hoge sociale lasten. Raskin ziet een oplossing in de gedeeltelijke fiscalisering van ons sociale stelsel: “Denk aan persoonsgebonden domeinen zoals de kinderbijslag, ouderenzorg of langdurige invaliditeit. Iedereen die hier zou wonen en werken, zou verzekerd zijn. Bijdragen zouden geïnd worden als een percentage op het belastbare inkomen. En zo realiseer je meteen ook een verlaging van de totale arbeidskost”, besluit Raskin.
